I 2013 gav Terje Aarset ved Høgskulen i Volda ut ei glimrande bok om den viktige og vene diktsamlinga til Ivar Aasen, Symra.
Onsdag 5. november kl. 19.00 kjem han til Teatersalen i Rosenkrantz´gate 8 og kåserer om Aasen og Symra.
Det er fri inngang. Me syng kjende og kjære Aasensongar (allsong), og får tonefylgje frå Vegar Sandholt. I tillegg får me høyra sopranen Ingerid Louise Birkeland syngja
Det vert høve til å kjøpa boki, ta med kontantar.
Alle er velkomne!
Gruppa Deoran presenterer konserten «Taheli e djimmi», der målgruppa er born mellom tre og sju år. Tittelen på framsyninga tyder ”Forteljing og musikk” på fulani, eit vestafrikansk nomadespråk.
Adama Barry er musikar, forteljar, dansar mv., opphavleg fra Burkina Faso i Vestafrika. Han er eit oppkomme av forteljingar, ein eminent musikar og har ei heilt eiga kontakt med publikum.
Anneke Bjørgum, den andre utøvaren, er forfattar, omsetjar, musikar mv., opphavleg frå Bergen. Saman utgjer dei gruppa Deoran, som tyder ”gjensidig forståing” på fulani, Adama Barry sitt morsmål.
Gjennom framsyninga ynskjer Deoran å fremje forståing på tvers av vande grenser, og auka forståing og kontakt både mellom Adama og Anneke, mellom Deoran og publikum og imellom borna.
Framsyninga inneheld fire ulike språk – ingen forstår alt, men alle forstår noko. Her får borna mellom anna oppleve ulike musikalske uttrykk; fløyter frå fleire land, 1- og 3-strengs gitarar, song, tromming og dans. Dei får delta i dans og song akkompagnert av Adama si tromme, lære nye ord og bli kjende med både afrikanske og norske instrument. Anneke fortel både morosame og alvorlege forteljingar, mellom anna om bia og frosken og deira venskap, og om dyra sin dansekonkurranse. Truleg dukkar det også opp kjende og kjære barnesongar, og kanskje kjem det ei overrasking eller to?
Gjennom ord, song og tonar får vi møte den einslege syerska Seselja, som lever og arbeider på første halvdel av 1900-livet. Soga om Seselja byggjer på dikt frå Lillegraven si bok Urd, som vann Brageprisen 2013 for beste skjønnlitterære bok. Musikken til soga er ein kombinasjon av nyskriven musikk og tradisjonell folkemusikk.
Medverkande
Tekst:
Ruth Lillegraven (f.1978) kjem frå Granvin i Hardanger, og bur no i Lommedalen i Bærum. Ho debuterte som forfattar med den kritikarroste diktsamlinga Store stygge dikt i 2005 og har seinare gitt ut romanen Mellom oss, tre bøker for små barn og diktsamlinga Urd, som ho fekk Brageprisen 2013 for.
Musikk:
Tuva Syvertsen (f.1983) kjem frå Brønnøya i Asker, og bur no i Oslo. Syvertsen er kjend som vokalist, hardingfelespelar, komponist og tekstforfattar i gruppa Valkyrien Allstars. Ho medverkar også på ulike cd-prosjekt og konsertar med andre artistar, og er ein av dei mest aktive og allsidige utøvarane innan norsk musikkliv.
Rannveig Djønne (f.1974) kjem frå Ullensvang i Hardanger, og bur no i Oslo. Djønne vert omtala som ein nyskapande toradarspelar med eit solid fotfeste i tradisjonsmusikken frå Hardanger og Voss. Debututgjevinga, Spelferd heim hausta strålande meldingar, mellom anna terningskast 5 i Aftenposten.
Kunstnarleg rådgjevar:
Gard Skagestad (f.1972) er skodespelar, utdanna frå statens teaterhøgskole. Han har tidlegare vore tilsett mellom anna ved Den Nationale Scene i Bergen, men er no engasjert ved Det Norske Teatret, der han for tida spelar Laertes i «Hamlet».
Ved hjelp av små glimt, bilete, musikalske sekvensar og korte scener syner vi barns eigne, moderne eventyr. Kva er barna opptekne av i dag? Kva tenkjer dei på? Barna inviterer oss til si verd. Ei verd kor dei sjølv har fått lov til å bestemme korleis alt skal vere. Vil Yonis i 3. trinn på Tøyen skole og Selma på 13 år frå Sagene ønskje seg det same? Dette er ei annleis framsyning kor barn frå 8-14 år får framføre eigne tekstar og leike seg med norsk, litauisk, kurdisk og eigen dans. Folkemusikken og musikk som barna sjølv har skrive, skaper ei kreativ ramme rundt det heile.
Prosjektleiarar: Trine Merete Sjølyst og Renata A. Christensen
Instruktørar: Renata A. Christensen, Sara Baban, Trine Merete Sjølyst, Simon Løvald og Lasse Passage
Musikar: Olaug Furusæter
Framsyninga er ei open generalprøve. Premieren vert på Riksscenen for folkemusikk og folkedans 26. oktober
Engegårdkvartetten, eit av landets mest etterspurde kammermusikkensemble, har teke det langsiktige samarbeidet med Susanne Lundeng eit steg vidare og har no gjeve ut eit album saman.
Programmet den 9. oktober inkluderer både musikk frå det klassiske kjernerepertoaret og låtar frå den nye plata ”Et Steg Ut”. Engegårdkvartetten spelar den siste ”Prøyssiske” kvartetten av Mozart, K. 590 i F-dur og Schuberts Quartettsats D. 103 i c-moll. Engegårdkvartetten er Arvid Engegård og Alex Robson på fiolin, Juliet Jopling på bratsj og Jan Clemens Carlsen på cello.
På plata ”ET STEG UT” har Susanne Lundeng sjølv skrive kvar tone i eit gjennomkomponert album der hennar eige instrument er kjerne og utgangspunkt. Susanne held på sin heilt personlege musikalske veg og skaper samtidsmusikk med utgangspunkt i ein nordlandsk folkemusikktradisjon. Denne kombinasjonen av folkemusikkinspirert komposisjon og framifrå klassiske musikarar er heilt unik i norsk musikkliv.
SUSANNE LUNDENG, frå Bodø, er ein av våre mest særprega felespelarar. Spelet hennar er rotfest i den nordlandske folkemusikken, ein tradisjon som var ukjend for dei fleste. Allereie som lita jente i Bodø fekk ho treffe dei gamle spelemennene frå Salten og Lofoten. Hun trefte dei på spellemannsstemne, og vart med på dansespeling og drog elles på besøk og fekk høyre og lære meir. Med si lyriske nordlandske urkraft og sitt klanglige uttrykk gjer Susanne Lundeng musikken sin tilgjengeleg for eit stort publikum. Det ligg ein harmonisk villskap i hennar musikalske formidling av stemningar. Publikum skjerpar sansane når dei opplever hennar ekspressive og energiske sceneframferd. Susanne Lundeng er ein av våre viktigaste tonekunstnarar. Ho har klart å fornye folkemusikken utan å miste røtene.
ENGEGÅRDKVARTETTEN, fødd i 2006 under midnattsola i Lofoten, vart raskt eit av landets mest etterspurde ensemble og deltok i sin første sesong på mange av dei største festivalane i Noreg, inkludert Festspillene i Bergen og Oslo Kammermusikkfestival. Engegårdkvartetten sin debut-cd vart kåret som den beste norske klassiske utgjevinga i 2008 av Kjell Hillveg, og fekk internasjonalt omtale som ”The playing is breathtaking” (The Strad) og ”First rate quartet playing” (International Record Review). Kvartetten si andre plate fekk utmerkinga “Supersonic Award” i magasinet Pizzicato. I det siste har Engegårdkvartetten spelt ”Elegant og uttryksfullt” i Gøteborg, blitt utropt som ”Noch ein Meisterensemble!” i Luxembourg, og i Dublin ”the audience roared their approval!”
Om albumet ”Et steg ut” er mellom anna skrive:
”En høyere enhet”, Arvid Skancke-Knutsen, Klassekampen, 23. juni 2014
”Feiende frekt”, Olav Solvang, Vårt Land, 20. juni 2014
Om Engegårdkvartetten og Susanne Lundeng på konsert:
«Engegårdkvartetten og Susanne Lundengs tilstedeværelse er utrolig både å se og høre. Samspillet er iørefallende. De tar seg musikalske friheter, men det hele er likevel ytterst kontrollert», Yngvil Bjellaanes, Adresseavisa, 15. april 2013
Eye Seraeye, betyr: Eg er den eg er. Men kven er eg eigentleg? Kva vil det seie å vere tru mot seg sjølv? Når alt er sagt og gjort, har eg sagt meir enn eg har gjort?
Eye Seraeye er ei framsyning om livet før døden. Livet mitt. Det begynner med at eg døyr. Eg døyr og kjem til ein stad. Eg veit ikkje kvar eg er. Det er mørkt. Eg snakkar med meg sjølv (sånn som eg alltid gjer når eg er stresset). Eg høyrer meg sjølv, eg hører mine eigne tankar. Eg veit ikkje lenger om eg tenker eller snakkar. Eg veit ikkje lenger om eg er død, eller om eg lever fortsatt. Kanskje begge deler?
Framsyninga er planlagt og gjennomført av Anders Høgli, i praktisk/teknisk samarbeid med: Lars Løberg, Agnar Ribe og Einar Ottestad
UTØVAR / MANUS / REGI: Anders Høgli
TEKNIKK / LYD: Lars Løberg
LYDDESIGN: Lars Løberg og Einar Ottestad
SCENOGRAFI / LYS: * Silje Sandodden Kise og Anders Høgli
HAMSTERANSVARLEG / PROGRAMMERING: Einar Ottestad
TEKNISK KONSULENT: Agnar Ribe
FOTO: Lars Løberg
LENGD: 40 min
MÅLGRUPPE: 10+
* klatrestativet blei designa av Silje Sandodden Kise og produsert av Akershus Teater til ein DKS-produksjon i 2009.
Framsyninga er støtta av SPENN.no
Takk til: Grenland Friteater, for lån av utstyr i prøveperioden.
Framsyninga er del av Scenekunstbruket sin festival Showbox:
Eit språk for design. Om omgrep, handverk og språk som formidlar kvalitetar, sikrar kulturarv og er springbrett for ny design.
Bakgrunn og mål
BUL er eigar av landets største levande kompetansemiljø innan bunad. Vi forvaltar heile mønsterarven som Hulda Garborg i si tid samla inn, og det var her gjenoppdaginga og kanoniseringa av det mangfaldet av drakter, handverkstradisjonar og materialbruk som etter kvart har kjenneteikna den unike fokedrakttradisjonen vi har i Noreg, i si tid vart gjort. Kunnskapen vert bringe vidare gjennom ein levande handverkstradisjon og design og sal av bunader. Heimen har si eiga systove med 23 skreddarar og nasjonalt og internasjonalt samarbeid i produksjonen sin. Heimen vert drive kommersielt.
I 2011 innleia vi eit samarbeid med Norwegian Fashion Institute og mellom andre Folkemuseet for å setje ord på verdiane i kulturarven og korleis denne kan ha større verdi for ny norsk design og korleis en forheld seg til dei tradisjonskleda som i 2013 finst i Noreg. Det vart gjennomført eit større, innleiande kunstnarleg symposium som gav bakteppet til ei større satsing. Her var mellom andre kulturministeren til stades, og satsinga var støtta av Fritt Ord og Kulturrådet og hadde tittel ”Noko frå Noreg – 2013”.
Konklusjonen var mellom anna at Noreg og ny, norsk kvalitetsdesign hadde mykje å hente ut ved å legge større vekt på dei verdiane som er i kulturhistoria, handverkstradisjonar og materialbruk innan tradisjonsklede i Noreg. Det vart i første omgang sett i gang eit designprogram for klede inn i det 21. århundret. Dette resulterte i arbeid av ti ulike designarar som gjer synleg nokre av desse kvalitetane . Produkta og språket som vart brukt om dette hadde ei utstilling under Eidsvollsjubileet og på Doga sommaren 2014. Samtidig er mykje av denne handverkstradisjonen og historikken for svakt dokumentert.
Mykje av den handborne kompetansen er truga av at det i akselererande grad er færre som kan handverket.
Vi har i Noreg også eit stort tilfang av folkedrakter som har opphav i andre land. Dette er ikkje dokumentert eller tatt opp som ein del av vår levande kulturarv. Det manglar også eit uttalt språk og innsikt i kva handverkstradisjonar og drakt betyr for mennesket. Ein kan seie ein har mangla eit språk for formidling, dialog og utvikling av denne tradisjonsarven.
Det vart konkludert med at dei ulike bunads-, handverks-, husflids-, skule- og designmiljøa i fellesskap må lage ein strategi for korleis denne kunnskapen skal sikrast og bli tatt i bruk i sterkare grad i ny design.
Tiltak
Saman med Norwegian Fashion Institute, Kunsthøgskolen i Oslo og Folkemuseet vil vi oppsummere status for arbeidet sidan oppstarten i oktober 2013 og undersøke vegane inn i eit språk for forståing av kvalitet, bevaring og utvikling av kulturuttrykk som er i tradisjonsdrakter og som er kjelde til ny design.
Tittelen på seminaret er ”Noko frå Noreg – 2014”. Samtalen skal gå over fire timar og svare på følgjande:
o korleis kan dei uttrykka, det mangfaldige språket, den bakomliggande tenkinga, det særeigne uttrykket og den svært høge kvaliteten i handverk, materialar og estetikk som finst i bunaden/kulturarven, og som mellom andre Heimen forvaltar, bli betre dokumentert, formidla og sikrast for framtida?
o korleis kan desse uttrykka bli tatt i bruk i ny norsk design som konkurrerer på ein internasjonal marknad?
o korleis kan ein i kunnskapsoppbygging og design ta opp i seg det mangfaldet av uttrykk som finst i Noreg i dag med over 200 nasjonalitetar representert?
På bakgrunn av dette skal det peikast ut eitt eller fleire pilotprosjekt som går opp modellar for korleis desse verdiane blir tatt vare på og utviklar vidare.
Rundt 1900 skreiv Hulda Garborg skodespelet Liti Kersti, eit syngespel om ei ung jente som forsvann inn i berget det blå. I 2014 går Kersti til psykologen og møter si fortid og framtid. Stykket er utvikla over fleire år, med utgangspunkt i historikken i Teatersalen.
Eit konsertteater med Bygdelagskoret i Oslo, Bulder og Brak, Anders Nordhammer og Sigyn Sjølie Sandegren.
Koreografi: Anders Aasberg
Dirigent: Anne Line Sandegren
Regi: Liv Hege Skagestad
Dørene opnar kl 17.30
Ungdomshusa, slik som Rosenkrantz´ gate 8, har hatt ein unik betydning for utviklinga av eit demokratisk og sjølvstendig Noreg. I dag finst om lag 300 slike hus over heile landet.
Denne historia, som er ei vesentleg kjelde for forståinga av Noreg og som kan ha stor betyding i utviklinga av det nye Noreg, er ikkje godt nok fortalt. Rundt om i landet står desse ”små kulturhusa”, hus som kan vere ein viktig arena for å danne nye fellesskap, for å uttrykke seg og for kunst- og kulturverksemd. Bygga kan også ha verdi for turistnæringa.
I grunnlovsjubileet vil Noregs Ungdomslag saman med BUL få fram større deler av denne historia, vi vil gjere synleg det store potensialet desse bygga har for kulturell, sosial og økonomisk verdiskaping.
Vi vil leite fram eit språk som kan gjere synleg den krafta desse bygga kan ha i bygginga av det nye Noreg, kva for innhald husa kan ha, og korleis ein får til økonomisk samarbeid mellom offentlege og private aktørar i bevaring, opprusting og drift.
Last ned fullt seminarprogram her.
Les Fjord1-magasinet sin artikkel om «Huset i bygda» her.
– Og aldri skal vi skiljast på Fossedagane 26. april Det er 20 år sidan den første teaterteksten til Fosse blei framført på ei scene. Nynorskens hus og Hordaland teater mekrer dette med ei konseptuell gjenopptaking av framsyninga «Og aldri skal vi skiljast» og samtaler om 20 år med Jon Fosse og norsk teater. Produksjonen vil bli vist 26. april kl 17.00 i bedehuset i Strandebarm. For informasjon og billettar Sjå sending i NRK Vestlandsrevyen, ca 2057 Jon Fosse er vår største nolevande dramatikar, omsett til over 40 språk, spela over 1000 gonger. Han har gjennom sin forfattarskap skapt eit nytt språk og ein eigen sjanger i moderne verdsdramatikk. Dette språket er uomtvisteleg og unikt nynorsk, samstundes kommuniserer det innanfor ei rekke andre kontekstar, samfunn, kulturar og språk – på fem kontinent. Fosses menneske er fanga i eit dynamisk sprang der det vesle einskilde mennesket møter dei store spørsmåla, i ei verd der kvar og ein er unik, kvar augneblink. Dette prosjektet ønskjer å rette eit eige fokus mot Fosses plass i norsk teater. Korleis har norsk teater gjennom 20 år forvalta Fosses ulike språk, mellom tausheit og tale? Jon Fosse hevdar å ha skrive sitt siste teaterstykke med Hav. For 20 år sidan, i februar 1994, debuterte han med Og aldri skal vi skiljast på Den Nationale Scene i Bergen. I rollene var Unni Kristin Skagestad, Bjørn Wilberg Andersen og Helga Mjeldheim. Kai Johnsen hadde regien. Sidan den gong har Fosse hatt eit internasjonalt gjennombrot som saknar sidestykke i norsk etterkrigshistorie. Det er openbert at denne spesielle oppsetjinga vart viktig for Jon Fosse si vidare utvikling som dramatikar, og at det kollektive arbeidet vart ein inspirerande drivar for det som etter kvart skulle bli til 33 stykke frå Fosse si hand. Gjennom fleire år har framsyninga frå 1994 vore tematisert i ulike samanhengar, ikkje minst av Fosse sjølv. Dette verdsspråket og denne historia markerte BUL/Nynorskens hus og Hordaland Teater m.fl. i jubileumsåret.
14. desember 2014 i Teatersalen, Rosenkrantz` gate 8, med følgjande program: kl. 16.00 framsyning av «Og aldri skal vi skiljast» kl. 17.00 – 20.00 samtaler om Fosse og 20 år med norsk teater Program: – Frå teaterhatar til verdsdramatikar, eit foredrag av Cecilie Seiness – Fosses plass i norsk teater, Tom Remlov i samtale med Hanne Tømta, Jon Refsdal Moe og Tom Egil Hverven – I prøvesalen og på scenen, Ola Bø i samtale med Andrine Sæther, Øystein Røger, Terje Mærli og Kai Johnsen Gjennom samtaler med forfattarar, skodespelarar, regissørar og belyse mellom anna følgjande spørsmål: – frå avantgarde-prosaist og teaterhatar til verdsleiande dramatikar: kor «kom» Fosse frå? – tradisjonalist eller post-dramatikar: korleis kan ein oppsummere Fosses verk? – korleis har norsk teater forvalta Fosses dramatiske forfattarskap? Kva er og har vore forholdet mellom norsk teater og Fosse? Framsyninga og seminaret bar enkelt preg av norsk «teaterdugnad» i høve Fosse sine 20 år som dramatikar. Høyr innslag om Fossejubileet på NRK P2 Kulturnytt her.
